«Արևը և լուսինը » կորեական հեքիաթ お日様とお月様(韓国)

Թարգմանությունը ՝ ճապոներենից

Լինում է, չի լինում, մի գյուղում քույր և եղբայր են լինում, ովքեր ապրում էին իրենց մայրիկի հետ;

Մի օր մայրը աշխատանքով գնում է կողքի գյուղը; Օրը անցնում է, բայց նրանց մայրիկը այդպես էլ չի վերադառնում; Նրանք անհանգստացած սպասում էին, իրենց մորը սակայն նա չկար ու չկար; Դռան ետևից ինչ որ ձայն են լսում և մտածում են, որ իրենց մայրն է;

Ավագ եղբայրը դռնից դուրս է նայում; Դրսում,  ոչ թե մայրիկն էր այլ վագր; Վախեցած եղբայրն ու քույրը վազելով բարձրանում են ծառի վրa:Պարզվում է, որ վագրը ճանապարհին մայրիկին էր հանդիպել;

—Եթե ինձ մեկ հատ  մոչի  տաս, քեզ չեմ ուտի, -այդ ժամանակ ասել էր վագրը։ Եվ հետո նա կերել էր  և մայրիկի տված մոչիները և մորը; Հետո հագել էր մայրիկի  շորերը և ուղևորվել  երեխաներին ուտելու;

Վագրը  փորձեց  բարձրանալ ծառի վրա երեխաների  ետևից, սակայն չհաջողվեց։ Այդ պահին ավագ եղբայրը ասաց,

—Ես բարձրանալիս քունջութի յուղ եմ քսել ձեռքերիս; Տղան խաբեց, և վագրը նույնպես նույնը արեց, սակայն սահեց և ցած ընկավ;

Այդ պահին քույրը վագրին տեսնելով զվարճանում է և բերանից թրցնում է, որ նրանք ծառ բարձրանալու համար կացին են օգտագործել; Քույրն և եղբայրը այդ պահին շատ են վախենում , և խնդրում են, որ իրենց փրկեն;

Հետո երկնքից պարան է իջնում և նրանք  բարձրանում են շատ բարձր; Վագրը նույնպես բռնեց այդ պարանից , սակայն չհաջողվեց, նա ընկավ և սատկեց;

Դեպի երկինք բարձրացող աղջիկը դարձավ արևը, իսկ եղբայրը լուսինը, և դրանով աշխարհը դարձավ պայծառ։

Աղբյուրը՝ http://www.e-hon.jp/bohisam/ohij0.htm